Bir İzci Lideri Anısı

Başarılı bir İzcim aşırı derece kilo aldı. Durumu ailesi ile görüştüm.

Babasının okuldaki öğle yemeklerine ayıracak bütçesi olmadığını bu nedenle çocuklarının sürekli evden ekmek içi peynir-domates götürdüğünü aşırı ekmek yemekten bu hâle geldiğini söylediler.

Okulu özel bir okulmuş ve izcim son derece başarılı bir öğrenci olduğundan o okulda tam burslu olarak okuyormuş. Ancak ailenin maddi yetersizliğinden dolayı okulun sosyal aktivitelerine katılamıyormuş.

İzci velileri ile bir toplantı yaptık ve bir komisyon kurarak okula gittik. Okul idarecilerine durumu anlattık ve izcinin tüm masraflarını izci grubunun bütçesinden karşılayacağımızı her etkinlikte kendisine yer verilmesini rica ettik. Okul sahibi de yardımcı oldu, ona hemen bir ücretsiz yemek kartı çıkardı ve yıllarca katıldığı her gezi ve benzeri etkinlikte istenen bedeli izci velileri arasında toplayarak ödedik.

2011 OKS sınavlarında İzcimiz Sakarya birincisi oldu ve ikinci sıradan İstanbul Erkek Lisesi'ne yerleşti. Tabii çok sevindik. Ancak babası çok dertliydi. Zira okula kayıt için gittiklerinde kendilerinden yüklü bir miktar bağış yapmaları istenmiş. "Hani bunun kitabı, defteri, okul kıyafeti" derken gözleri yaşarıyordu.

Hemen velisinin yanında İEL Sakarya İzci Grubunun Grupbaşı olan Erinç Arık'ı aradım. "Yarın vakit kaybetmeden okula gelsinler beni bulsunlar" dedi.

Ertesi gün bir umutla okula gittiler.

Erinç Lider, İEL'liler Vakfı ile görüşmüş. İzcimizin izciliğe devam etmesi ve tıp fakültesi hedefli olması şartıyla her türlü gideri İEL'liler Vakfı tarafından karşılandı. Ayrıca kendisine yine vakıf tarafından her ay düzenli burs sağlandı. Karşılığında istenilen tek şey izciliği sürdürmesi ve başarılı bir öğrenci olması idi.

2012 Şubat ayında İEL'de yapılan 100. yıl törenine iştirak ettiğimde o İzcim beni kapıda karşıladı.

Herkes İEL izci giysili iken o değildi. Nedenini sordum. Henüz izci kıyafeti satın alacak bütçe bulamadığını, kendisine bağlanan bursun yarısını üniversitede okuyan ablasına yolladığını anlattı.

Birlikte yukarı çıktık. İzci pazarı kurulmuş, armalar, giysiler, fularlar, çeşitli yayınlar satılıyordu. Hemen ona göre bir gömlek, fular satın aldım ve "okulun soyunma odasında giyin, üstünü değiştir" dedim. Gözleri parladı.

Aradan iki yıl geçti bir gün bu izcim iş yerime geldi. Benim bedenime göre olan bir gömlek ve İEL fularıyla. "Liderim bu benim size olan borcum; yazın bir işe girdim, kazancımla size bunları aldım" dedi.

Ben hâlâ o gömleği keyifle giyiyorum. Üzerindeki armalarını değiştirerek giydiğim kışlık gömleğim halen o İzcimin bana armağan ettiği gömlektir.

Ve o İzci geçtiğimiz senelerde okulundan yine derece ile mezun oldu. Şimdi çakı gibi bir delikanlı ve bir İzci Lider Adayı...