İzcilerin Yemek/Sofra Duası

İzcilikteki yemek veya sofra duası, sanırım askerlikten izciliğe geçip, değişikliklere uğrasa da halen devam eden geleneksel bir uygulamadır. Bunda, izcilikteki birçok diğer ritüelde olduğu gibi, İzciliğin Kurucusu Baden-Powell'ın asker kökenli olmasının ve 1907'nin siyasal ortamında, izciliğin askerliğe bir ön hazırlık hareketi olarak düşünülmesinin etkisi büyüktür sanırım.

Türkçe olarak bilinen en eski İzci sofra duası -ki buna bağırış demek daha... doğru olacaktır- şöyledir:

Obabaşı: Bir baba hindi
İzciler: Heeeey Allah!
Obabaşı: Olsa da şimdi
İzciler: Heeeey Allah!
Obabaşı: Pilavla zerde
İzciler: Heeeey Allah!
Obabaşı: Kaşık da nerde?
İzciler: Heeeey Allah!
Obabaşı: Yallah yallah
İzciler: Heeeey Allah!
Obabaşı: Başlıyoruz billah
İzciler: Heeeey Allah!
Obabaşı: Yemeye de vallah
İzciler: Heeeey Allah!
Obabaşı: Yallah yallah
İzciler: Heeeey Allah!

Bu bağırış İstanbul Erkek Lisesi bünyesinde kurulu bulunan “Sakarya Oymağı” çıkışlı eski bir yemek/sofra duasıdır. Daha sonraları İzcilerin karavana sofrasından stadyum tribünlerine kadar taşınmıştır. Düzenli İzci Oymaklarının kurulduğu ilk yıllardan, Türk İzciliğine böyle bir izcilik geleneğinin de taşınması haliyle son derece doğaldır.

Yemek ya da sofra duasındaki amaç, aynı karavanadan (tencereden) yemek yiyen herkesin, kendi payına düşeni almakta geç kalmamasıdır. Zira İzcilikte geç kalana, gelmeyene yemek ayrılmaz. Geç kalan, yemek saatinde payını almayan İzci kendi başının çaresine bakmalıdır.

Şimdilerde ise İzciler, yemek duasını Yaratıcı'ya ve verdiği nimetlere şükretmek için, değişik şekillerde ve aynı masada yemek yiyen küçük gruplar halinde yapabiliyor. Kalabalık kamplarda aynı anda sofraya oturmak ve aynı anda yemeğe başlamak mümkün olmadığı için bir oba veya bir ünite yemek duasını kendi içinde ve isteği şekilde yapar.