Kalıtsal Aşk
Pazar kahvaltısında ne öğrendik! Atatürk'e ailecek olan aşkımız meğerse kalıtsalmış...
Anneannem Karaferya-Selanik doğumludur. Ailesi, anneannem daha 6 aylıkken yapılan 1923 mübadelesi ile Adapazarı'na gelip Kömürpazarı'ndaki Bakırcı Yorgi Efendi'nin konağına ve konağın müştemilatına yerleşmiş. Bakırcı Yorgi Efendi de Selanik'teki onların evine mi gitti acaba? Bilinmez...
Anneannemin halasının adı Rukiye imiş; evleri Atatürk'ün doğduğu ev diye bildiğimiz Selanik'teki pembe boyalı evin tam karşısındaymış. Kaynaklara göre; Atatürk bu eve, aslında 8 yaşındayken, annesi Zübeyde Hanım'ın Ragıp Bey'le yaptığı ikinci evlilik ile gelmiştir. Ragıp Bey'in önceki evliliğinden olma ve bu evde yaşayan iki erkek, bir de kız üvey kardeşi varmış. Atatürk de bu eve kızkardeşleri Makbule (Atadan) ve 12 yaşında vefat eden Naciye ile gelir.
Anneannemin halası anlatırmış:
"Atatürk'ün üvey kızkardeşinin adı Rukiye (Nüfusa kaydı Ruhiye şeklindedir.) idi benim adaşımdı. Ben bir gün hastalandım, fena halde ateşlendim. Annem, Zübeyde Hanım teyze ve arkadaşım Rukiye beni alıp bir hocaya götürdüler. Hoca okudu üfledi, muska yazdı. Eve geri döndük. Akranım olan Rukiye bana bakmak için bizde kaldı. Zübeyde Hanım teyze kendi evine gitti. Rukiye beni odama çıkardı; kapıyı kapadık, hastalığım üzerine konuşuyorduk... Az sonra bizim evin kapısı, hemen ardından da odamın kapısı çalındı. Gelen Atatürk'tü; izin istedi içeri girdi. Askeri kıyafetler içindeydi. Yüksek ve biraz da kızgın sesle, 'Hemşire! Hemşire! Hacıyla hocayla olmaz bu işler! Rukiye Hanım'ı derhal bir hekime götürmeliyiz!' diyerek bizi azarladı. Biz kekeleyerek durumumun iyiye gittiğini anlattık. Sakinleşti, bizimle sohbet etti ve gitti. Ben o gün Atatürk'ün bana gösterdiği ilgisinden fazlasıyla mesut oldum ve anında ona aşık oldum... Fakat annesi Zübeyde Hanım teyze, Atatürk'ü hep adaşım ve arkadaşım olan üvey kızkardeşi Rukiye ile, kızı Makbule Hanım ablayı da üvey oğluyla evlendirmek istediğini söylerdi. Bu sebeple imkânsız bir hülyaydı benimkisi." Bu sabah, annemin kahvaltıda bize ve torunlarına anlattığı hikâye buydu... Seviyorum anneme eski zamanları anlattırmayı... Bizim evlerde eski günler anlatıldığında pek bir heyecan olur... Kızım tutturdu, "Ben tarihçi olacağım, bunları araştıracağım" diyor...
"Atatürk'ün üvey kızkardeşinin adı Rukiye (Nüfusa kaydı Ruhiye şeklindedir.) idi benim adaşımdı. Ben bir gün hastalandım, fena halde ateşlendim. Annem, Zübeyde Hanım teyze ve arkadaşım Rukiye beni alıp bir hocaya götürdüler. Hoca okudu üfledi, muska yazdı. Eve geri döndük. Akranım olan Rukiye bana bakmak için bizde kaldı. Zübeyde Hanım teyze kendi evine gitti. Rukiye beni odama çıkardı; kapıyı kapadık, hastalığım üzerine konuşuyorduk... Az sonra bizim evin kapısı, hemen ardından da odamın kapısı çalındı. Gelen Atatürk'tü; izin istedi içeri girdi. Askeri kıyafetler içindeydi. Yüksek ve biraz da kızgın sesle, 'Hemşire! Hemşire! Hacıyla hocayla olmaz bu işler! Rukiye Hanım'ı derhal bir hekime götürmeliyiz!' diyerek bizi azarladı. Biz kekeleyerek durumumun iyiye gittiğini anlattık. Sakinleşti, bizimle sohbet etti ve gitti. Ben o gün Atatürk'ün bana gösterdiği ilgisinden fazlasıyla mesut oldum ve anında ona aşık oldum... Fakat annesi Zübeyde Hanım teyze, Atatürk'ü hep adaşım ve arkadaşım olan üvey kızkardeşi Rukiye ile, kızı Makbule Hanım ablayı da üvey oğluyla evlendirmek istediğini söylerdi. Bu sebeple imkânsız bir hülyaydı benimkisi." Bu sabah, annemin kahvaltıda bize ve torunlarına anlattığı hikâye buydu... Seviyorum anneme eski zamanları anlattırmayı... Bizim evlerde eski günler anlatıldığında pek bir heyecan olur... Kızım tutturdu, "Ben tarihçi olacağım, bunları araştıracağım" diyor...
23 Temmuz 2017, Sapanca
Yorumlar
Yorum Gönder